Emoties

Het hoort er bij, dus voel je zeker niet onzeker of stom als je een huilbui voelt aankomen. Dit kan namelijk gebeuren in een yogales. Toch vinden veel mensen het niet prettig om zo kwetsbaar te zijn in een open ruimte met vreemde mensen. Ik weet er alles van. Toen ik 23 jaar was ben ik weer intensief yogalessen gaan volgen. Ik zat in een giftige relatie en was mezelf totaal kwijt. Ik wist gewoon niet meer wie ik was. Na verschillende yogalessen te hebben geprobeerd kwam ik bij een yogaschool in Leerdam terecht. Een erg fijne, lichte ruimte. Het voelde er warm en vertrouwd. Toch kende ik de mensen niet. Ik volgde er al een aantal weken lessen en op een ochtend tijdens de les voelde ik ineens zo’n groot verdriet opkomen. Ik probeerde het te verbijten en aandachtig naar de woorden van de yogadocent te luisteren. En tijdens savasana kon ik het niet meer inhouden. Ik begon heel zachtjes te huilen. Ik probeerde het snikken met alle macht te onderdrukken. Voelde mijn ogen branden. Ik dacht alleen maar: ik ga niet mij kwetsbaar opstellen. Straks denkt iedereen dat ik een wrak ben. Ik ga echt niet huilen.

Ik ga echt niet huilen. Straks denkt iedereen dat ik een wrak ben. En een wrak was ik.

Maar destijds was ik wel degelijk een wrak. Ik kropte al mijn emoties op. Door de houdingen, hartopeners, ging die blokkade langzaamaan weg en lagen de emoties open en bloot. Mijn veilige muur was weg. De muur die ik al zo lang optrok. Op weg naar huis ben ik gestopt om heel hard te huilen. Het moest er uit. Al die emoties die ik al zo lang opkropte vonden een weg naar buiten. En ik kan je vertellen: het luchtte zo erg op. Destijds schaamde ik me er een beetje voor. Wie gaat er nu huilen tijdens een yogales? Ik kan je vertellen dat dit gebeurt. Misschien niet vaak, maar yoga kan zeker die blokkades in je lichaam opheffen.

Laat ze opkomen, ga er doorheen. Ervaar wat het met je doet en neem de tijd om deze emoties te verwerken.

De een uit het in verdriet, de ander in boosheid. Maar weet dat het goed is deze emoties toe te laten. Laat ze opkomen, ga er doorheen. Ervaar wat het met je doet en neem de tijd om deze emoties te verwerken. Het een plekje te geven. Het is niet voor niets dat deze emoties naar boven komen en weet dat het ontzettend kan opluchten. Weet dat de yogales een veilige plek is en veel medeyogi’s heel begripvol zijn. En onze taak als yogadocentes? Een veilige plek te creëren, zodat een yogi zich veilig genoeg voelt deze prachtige kwetsbaarheid en bovenal menselijkheid durft te delen.

Namasté